فیدل کاسترو، آخرین غول تاریخساز بازمانده از قرن بیستم درگذشت

فیدل کاسترو، آخرین غول تاریخساز بازمانده از قرن بیستم درگذشت

فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا در جمعه شب 25 نوامبر در 90 سالگی در گذشت. او چند سالی بود(از سال 2008) از قدرت کناره گیری کرده و امور را به برادر خود رائول کاسترو سپرده بود. کاسترو غول شکست ناپذیر انقلاب ضد سرمایه داری و ضد آمریکایی در برابر قدرت قدرتی نظام غارتگر امریکا بود. او آخرین غول از آن شخصیتهای «غول آسا» و نقش آفرین قرن بیستم در برابر ابرقدرت آمریکا بود. تحریمها و ممنوعیتهایی که آمریکا وضع کرد، نتوانست فیدل کاسترو و مردم کوبا را وادار به تسلیم کند. دستگاه اطلاعاتی آمریکا صد ها توطئه برای کشتن او طرح ریزی کرد و اجرا کرد اما هیچکدام موفقیت آمیز نبود. به رغم همه فشارها و توطئه ها که هدفش در هم شکستن انقلاب کوبا و از هم پاشیدن قدرت فیدل کاسترو بود، رهبری انقلاب کوبا توانست از عهده اداره امور و ارائه خدمت به مردم برآید، چنان که بنابر آمار منابع معتبر جهانی که در اینترنت قابل دسترسی است، «امید زندگی»(طول عمر) برای مردم این کشور از آمریکا هم کمی بالاتر است و جزو بالاترینهاست که بی تردید نتیجه برخورداری از بهداشت و درمان و نیز دسترسی به غذای کافی و رنج نبردن از کمبود و سوء تغذیه است. در کوبا آموزش در تمام سطوح رایگان است(*) و در مقابل  حقوق کارگر و پزشک و معلم در کوبا برابر است. البته در ژوئن سال 2008  بنابر خبری، از قول معاون وزارت کار کوبا گفته شد که نظام برابری حقوق تغییر خواهد کرد و براساس بهره وری و کار بهتر به کارکنان پاداش پرداخت خواهد شد. از این گذشته گفته می شود که خدمتکاران هتلها و رستورانها و نیز نوازندگان، با انعامهایی که دریافت می کنند، بیش از یک پزشک یا مهندس کامپیوتر در آمد دارند. به هرحال به رغم این که تلاشهای رسانه های غربی در گزارشهای مربوط به کوبا بیشتر آن بوده است که بر دیکتاتوری بودن نظام آن کشور و استبداد فیدل کاسترو تاکید شود، ولی در مقایسه با سطح و میزان برخورداری مردم کوبا از بهداشت و آموزش، و متوسط طول عمر آنان، دستاورد نظام سوسیالیستی کوبایی به رغم فشارهای ظالمانه آمریکا، دستاوردی است که هنوز خیلی از کشورهای «جهان آزاد»، از آن فاصله دارند.

کوبایی ها به جز برپا کردن جامعه یی نوین در کشور خود کمکهای بسیار به مبارازت استقلال طلبانه در افریقا کردند و در این زمینه اعلام کرده بودند که به جز جنازه رزمندگان خود، چیزی به کوبا نخواهند برد.

یکسال پیش در یک برنامه گزارش مستند از کوبا که خبرنگاری فرانسوی تهیه کرده بود، می گفت کوبا کشوری است که به اندازه درختهایش موزیسین دارد. حال این را مقایسه کنید با «ایران اسلامی» و آن ممنوعیت ها برای حمل ساز در «دوران طلایی امام»(باید برای حمل ساز جواز می گرفتند و این جواز را اولا همینطوری به همه نمی دادند و به آنهایی هم که می دادند برای مدتی محدود و مناسبت خاصی مثل جشنواره ای دولتی بود) و حتی ممنوع بودن اسم بردن از کلاس آموزش موسیقی و درج آگهی آن با عنوان «کلاس هنرهای صوتی»، و در نظر بیاورید که  بیش از دو دهه بعد از آن دوران، ممنوعیت برای برگزاری کنسرت برجسته ترین استاد و خواننده موسیقی ایرانی سیاوش شجریان، همچنان برقرار است، کنسرت عمومی برای زنان خواننده ممنوع است  و بر همین اساس،  تولید نوار یا سی دی برای زنان ترانه و آواز خوان ممنوع است. و نیز در نظر بیاورید آن داد و فریادهای آخوندهای پلیدی چون علم الهدی را که برگزاری کنسرت  در مشهد و کلا  درخراسان را  ممنوع کردند چون آن را توهین به «امام رضا» می دانند! و مقایسه باید کرد وضع بهداشت و درمان مردم در رژیم آخوندی را حدود 38 سال بعد از حاکمیت منحوسشان با وضع بهداشت و درمان در کوبا و به ویژه باید مقایسه کرد هزینه سرسام آور آموزش به ویژه در سطوح دانشگاهی را در جمهوری اسلامی  با تحصیل رایگان در کوبا که هرگز از تحریم و فشار و توطئه آمریکا در امان نبوده است. به گفته وزیر بهداشت رژیم حتی یک بیمارستان  دولتی از بعد از انقلاب در تهران ساخته نشده است**(مگر در شهر دیگری ساخته شده؟) و نیز به اعتراف همین مقام رژیم2.5 میلیون نفر کارگر در حاشیه شهر تهران وجود دارد که حق بیمه تامین اجتماعی را می‌پردازند اما هیچ بیمارستانی در حاشیه شهر برای ارائه خدمت به آنها وجود ندارد، و این در حالی است که خط فقر در تهران درآمد ماهانه کمتر از دو نیم میلیون تومان است، اما حداقل دستمزد کارگران حدود یک سوم این رقم تعیین شده است،  با این یاد آوری ها،از این اوضاع یک نتیجه منصفانه برای آنچه باید نثار آخوندها و پاسداران فرومایه بکنید، بگیرد و آن را پیوسته نثار این فرومایگان بکنید!

*   
http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1458349

سخنان وزیر بهداشت رژیم:ب **
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13950814000182