سوالی که مسلمانان باید از خود بکنند: آیا چنین خدایی را می شود دوست داشت؟

سوالی که مسلمانان باید از خود بکنند: آیا چنین خدایی را می شود دوست داشت؟

ایرج شکری

روز 20 شهریور که روز جمعه بود بر اثر باد تند یکی از جرثقیل های ساخت و سازهای اطراف کعبه، سقوط کرد و عده ای که در اخبار اولیه نزدیک به 80 نفر ذکر شده بود بر اثر آن له شده وکشته شدند و تعداد بسیاری هم مجروح شدند(تعداد کشته ها به فاصله چند ساعت بعد از حادثه 107 نفر ذکر شد). در اخبار اولیه از سوی رژیم، تعداد ایرانیان مجروح شده در این حادثه 15 نفر ذکر شد و حرفی از کشته شده ها نبود.  اما حالا کشته شدن 5 زائر ایرانی از سوی رژیم اعلام شده  و عکس آنها هم منتشر شده است. در زمان وقوع حادثه جمعیت زیادی در این مهم ترین مکان مقدس و زیارتی برای مسلمانان، حضور داشتند، اما خداوند بخشنده مهربان و قادر متعال، نه جلوی آن تند باد را گرفت و نه مانع سقوط آن جرتقیل شد تا این حادثه دلخراش در «خانه» خودش، و در مسجد الحرام رخ ندهد. اکنون مساله پادشاهی سعودی این است که به زائرانی که در مکه حاضرند و آنهایی که برای مراسم حج که به زودی برگزار می شود، به مکه خواهند آمد، اطمینان بدهد که چنین اتفاق ناگواری تکرار نخواهد شد و آنان در ایمنی کامل بسر خواهند برد. در ایران، حسن روحانی رئیس جمهور رژیم این حادثه را به «امت اسلامی» تسلیت گفت و وزیر خارجه اش پیامی رو به داخل کشور و خانواده های حادثه دیدگان فرستاد. «مقام معظم رهبری» از طریق رئیس دفترش در مورد مساله اظهار وجودی کرد و رئیس دفترش به نوبه خود در تماس تلفنی با نماینده ولی فقیه و سرپرست حجاج  که آخوندی به اسم قاضی عسکر است، ضمن جویا شدن از چگونگی حادثه و وضع مجروحان، پیام تسلیت رهبر را «ابلاغ کرد». اما در قم، یکی از مراجع تقلید که جست و خیز زیادی در صحنه از خود نشان می دهد و در مورد مسائلی که به نوعی یه مسلمانان و به ویژه شیعیان در کشورهای دیگر مربوط می شود، گاه و بیگاه جیغ می کشد و یا نعره می زند، همان ناصر مکارم شیرازی که مخالف شدید حضور زنان در استادیوم های ورزشی برای تماشای مسابقات است، فرصت را مغتنم شمرد تا حکم صادر کند که:« این حادثه نشان داد سعودی‌ها توانایی مدیریت حرمین شریفین را ندارند».* به هرحال بر خلاف آن که همیشه «خواست و مشیت اللهی» در امور مخصوصا آنجا که مربوط به مرگ و زندگی می شود، در بینش مذهبی عامل مهمی شمرده می شود، اما در این ماجرا که در «خانه خدا» و با بادی خدا راه انداخته بود نه پادشاه سعودی یا فردی از آل سعود، به طور کلی نقش قادر متعال چنان ندیده گرفته شد که گویی اصلا وجود ندارد و این سانحه در«خانه» او- جایی که هر سال میلیونها مسلمان برای نشان دادند، تعهد و عمق اعتقاد خود به بندگی او رنج و هزینه سفر را هم می پذیرند و به آن دیار که مخصوصا در تابستان حرارتی جهنمی دارد سفر می کنند – اتفاق نیافتاده است. اما این حادثه دلخراش و استنثایی به هرحال در ذهن مؤمنان هم باید این سوال را به وجود آورده باشد که چرا خدایی که قادر و تواناست و همه جا هست(مخصوصا در خانه خودش و در سرزمین وحی باید) جلوی آن توفان یا افتادن آن جرثقیل روی سر بندگان مسلمان و مؤمن اش را نگرفت و مانع از له ولَورده و زخمی و شکسته شدن استخوان آنها نشد. از دو حال خارج نیست، اگر خدایی که می گویند، وجود دارد و برهمه چیز آگاه است و ناظر است، یا «بی خیال» زائران و آنچه بسرشان می آید بود و می خواست آن باد آن جرثقیل را روی سر آنها بیاندازد و او هم مثل هزاران فاجعه دیگر که انسانهای مظلوم و بیدفاع را بکام خود می کشید، تماشگر صحنه باشد، یا این که می خواسته جلو سانحه را بگیرد ولی در توان و امکاناتش نبوده است. با در نظر گرفتن این دوحالت  آیا واقعا  چنین خدایی دوست داشتنی و پرستیدنی است و بندگی چنین خدایی و «حاجت طلبیدن» از او، کار عقل سلیم است؟ آیا اصلا بهتر نیست قید بود و نبود چنین خدایی را که وقتی که باید باشد و فریاد رس باشد نیست و چشم به جنایات داعش و فجایع سوریه و وضع مسلمانان میانمار و... می بندد، زد؟ و مسلمانان و مومنان شیعه ایرانی علاوه بر موارد فوق باید از خود سوال کنند که خدایی که در ایران چشم به جنایات خمینی و جلادانش بست و چشم به ظلم و بیدادی که همه روز از سوی رژیم جنایتکار آخوندی و سپاه پاسدارن و وزارت اطلاعات و قوه قضائیه اش، به هزاران ایرانی و به زنان و مردان شریفی چون نرگس محمدی و بهاره هدایت و عبدالفتاح سلطانی و فعالان کارگری و دیگرانی چون ریحانه جباری روا داشته می شود می بندد، چگونه خدایی است، و به نقش و مسئولیت خود و به نقش مسئولیت دیگران در آنچه روی می دهد فکر کنند و به ریشه یابی و شناختن علت یا علل و عوامل دخیل در اوضاعی که در آن بسر می بریم بیاندیشند. باید به انسان بودن و حرمت انسانی در مورد خود و در مورد دیگران ارج گذاشت و مراقب بود که دین و خدایی که جّباران جنایتکار حاکم بر میهن، وسیله تحمیق بخشی از توده ها و ابزار سرکوب و اختناق بخشی دیگری از مردم کرده اند، وسیله یی برای همسویی و همراهی با رژیم نشود و با سر و دست شکستن برای رفتن به سفرهای زیارتی چه «عتبات عالیات» و چه مکه، سبب شادی ظالمان اسلام پناه و نماز خوان با عمامه و بی عمامه، دلشکستگی و نا امیدی مظلومان نشوند.

--------------------  

خبر مربوط به واکنش خامنه ای به حادثه مسجد الحرام در رسانه های اینترنتی رژیم. آنچه در زیر آمده از صراط نیوز درج شده است:

«حجت‌الاسلام و المسلمین محمدی‌گلپایگانی رئیس دفتر مقام معظم رهبری از طرف رهبر معظم انقلاب اسلامی در تماس تلفنی با حجت‌الاسلام والمسلمین قاضی عسگر نماینده ولی فقیه و سرپرست زائران ایرانی، در جریان آخرین وضعیت آسیب دیدگان حادثه مکه قرار گرفت و درگذشت تعدادی از زائران ایرانی در این حادثه را تسلیت گفت.
در این تماس تلفنی، رئیس دفتر مقام معظم رهبری جویای حال زائران ایرانی و آخرین وضعیت مداوای آسیب دیدگان شد که حجت‌الاسلام قاضی عسگر با بیان گزارشی از حادثه و آمار جان‌باختگان و مجروحان آن، در خصوص مراحل درمانی آسیب‌دیدگان توضیح داد.
رئیس دفتر مقام معظم رهبری همچنین از طرف رهبر انقلاب درگذشت تعدادی از هم‌وطنان در این حادثه را تسلیت گفت و علوّ درجات آنان را از خداوند متعال مسألت کرد.»

------------------

یکشنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۴  - ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۵

http://iradj-shokri.blogspot.fr