شعری ارتجاع کوب و آخوند ترکان از بانوی پرشور و شورشی غزل ایران سیمین بهبهانی

شعری ارتجاع کوب و آخوند ِتِرِکان از بانوی پرشور و شورشی غزل ایران سیمین بهبهانی؛
 بهارانه یی برای مردم تحت سرکوب و ستم ایران. مرگ بر رژیم شادی ستیز و مردم کش و ضد ایرانی آخوندهای جنایتکار

****************************

پای کوب و دست افشان شورها به سر دارم
دف به کف، زبی تابی،تاب در کمر دارم

پایه در زمین ثابت ،ایستا چو پرگارم

وز برای چرخیدن پایه ای دگر دارم

‏می گشایم از دامن چتر پرگل و سوسن

دست هات می لرزد:‏ از دلت خبر دارم

ای زکار دل غافل‏ بد مکن زغیرت، دل

من به کس نیفشانم گرچه نقل تر دارم

‏تا نگاه مشتاقم با تو عشق می بازد‏

جمله خلق می داند‏ با چه کس نظر دارم

‏گرچه تاق ابرویم با کرشمه می لرزد‏

دل زبیم خالی کن‏ بام بی خطر دارم

رشته های زرینی تاب دادم از گیسو

تا به رخ بیفشانم یا زچهره بر دارم

‏گفتی از ترنجستان‏ بوی عشق می آید

زان ترنج ها جفتی، گفتمت به بر دارم

‏میل پاکوبیدن با منت اگر باشد

من چنین هوا در سر از تو بیش تر دارم

‏در شبی پراز شادی با تو پا ی می کوبم‏

فرصتی ست مقدور‏ مایه این قدر دارم

‏آن که شادمانی را‏ کفر محض می خواند‏

گو بنالد از حسرت من دو گوش کر دارم