جبّاریت و خود سری رهبری مجاهدین علیه همراهان منتقد خود

جبّاریت و خودسری رهبری مجاهدین علیه همراهان منتقد خود

ایرج شکری

استعفای دوتن از دو مسئول کمیسیون شورا، آقایان قصیم و روحانی، و اطلاعیه جلسه میاندوره ای شورای ملی مقاومت در برچسب زنی بیشرمانه به آنان و نیز مطلب توطئه گرانه مهدی سامع با عنون «یک استعفا و چند توضیح»، خاطره تلخ رفتار خود سرانه رهبری مجاهدین و سرکار خانم مریم رجوی را در سال 83 که منجر به کناره گیری اعتراض آمیز من از شورا شد، دوباره در من زنده کرد. من زندگی آرام و بی مساله یی نداشته ام و گاه با طوفان های شدیدی هم رو به رو بوده ام، اما  تلخ ترین خاطره من، مربوط است به همان روزهایی که اینان خود سرانه و با زیر پا گذاشتن اساسنامه و آیینامه داخلی شورا، بیانیه سالانه شورا را بدون نظر خواهی از من به عنوان یک عضو، با قید «تصویب شده با اکثریت آرا» منتشر کردند. این کار را توهین بزرگی به خود دیدم ، در عین این که یک انتقام جویی رهبری مجاهدین بود به خاطر نامه 52 صفحه یی در انتقاد از عملکرد مسعود رجوی، که نامه ای درونی بود که در آبان ماه سال 82 برای ارسال به ایشان به دبیر خانه داده بودم. در مقاله یی با عنوان «برگهایی از مثنوی هفتاد من کاغذِ شرح زخم دروغ و خودسری و تزویر»، که در لینک زیر آمده است، با اشاره به خود سری رهبری مجاهدین، آن نامه سرگشاده اعتراض من به عملکرد خود سرانه رهبری مجاهدین، که برای اطلاع هموطنان و دوستان شورایی نوشته بودم ضمیمه است. مطالعه آن را به عنوان شاهدی، برای فهم  جبّاریت و چگونگی برخورد رهبری مجاهدین با منتقدان- که حالا مشغول راه انداختن ارکستر و کُر ارعاب علیه آقایان قصیم و رضا روحانی هستند-، مناسب دیدم.

http://iradj-shokri.blogspot.fr/2009/11/blog-post_27.html

دوشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۷ ژوئن ۲۰۱۳