یادی و ترانه ای از محمد نوری از صداهای ماندگار موسیقی ایرانی

یادی و ترانه ای از محمد نوری از صداهای ماندگار  موسیقی ایرانی

محمد نوری خواننده یی با صدای ویژه و سبک کار ویژه و ارزنده در موسیقی ایرانی بود.  او هم مثل همه هنرمندان موسیقی ایران فشار ممنوعیتها و محدویتهای رژیم پلید آخوندی را تحمل کرد. ترانه در خموشی های سال از زیباترین ترانه های اوست که شعر آن از فروغ فرخزاد است. او در کنسرتی این ترانه را با تغییری که در مصرعی از آن داده شده بود اجرا کرده بود. آن مصرع این بود «می تراود عطر بوسه از گل سرخ لبانت» و نوری خواند « می تراود عطر شادی از وجود گلفشانت». ده سال پیش تقریبا در چنین روزهایی از سال (اول آوریل برابر سیزده نوروز)، من یادداشتی در مورد آن با عنوان «تیغ سانسور بر گلسرخ لبان ترانه» نوشتم که در ضمن اشاره به درنده خویی رژیم، انتقادی (و نه توهین) از این عمل کرده بودم و یاد آور شده بودم که ایشان به چه شکلی می توانست در آن کنسرت یک یاد آوری و اشاره «سربسته ای» به مساله بکند. در آن زمان موجود رقت انگیزی که خودش را شاعر و شاید  همطراز فروغ فرخزاد می داند، فرصت را برای «دیده شدن» مناسب دید در وبلاگ اش  جیغ و داد و هوار که- گویی میراث دار فروغ فرخزاد است- راه انداخت که  من چرا محمد نوری محکوم نکرده ام و کلی نامربوط هم به نوری گفت.

  در آن کنسرت نوری یاد آور شده بود که آهنگ ترانه در خموشی های ساحل از کشورهای «آمریکای لاتن» است. در آن یادداشت به ترانه ای به زبان انگلیسی روی این آهنگ از نات کینگ کُل خواننده آمریکایی سیاهپوست بسیار خوش صدای دهه 40 و50 قرن گذشته میلادی، اشاره کرده بودم و نیز نوری را با خوانندگان معروف و با صدا های ماندگار از ایتالیا و فرانسه مقایسه کرده بودم و لینک ترانه هایی از آنها را داده بودم. لینک آن مطلب در زیر آمده است. هم چنین ترانه ای هم از آن اولین کاسِتی که بعد از انقلاب از نوری منتشر شد، انتخاب کرده ام آن هم ضمیه مطلب است و می شود شنید.

 

 چوپان از آلبوم آوازهای سرزمین خورشید

تیغ سانسور بر گل سرخ لبان ترانه

  http://iradj-shokri.blogspot.fr/2008/04/blog-post.html?view=flipcard