*درفش*: سالگرد در گذشت مرضیه، و آنچه باید گفته می شد و نشد

dimanche, octobre 20, 2013

سالگرد در گذشت مرضیه، و آنچه باید گفته می شد و نشد

لینک مطلب دیگری را که بعد از مقاله حاظر نوشتم و در آن اطلاعات بیشتری آمده است در اینجا اضافه می کنم- 23/10/2014

http://iradj-shokri.blogspot.com/2013/11/blog-post.html

ایرج شکری

به مناسبت سالگرد درگذشت مرضیه بانوی بزرگ آواز ایران، مطالبی در سایتهای مجاهدین در گرامیداشت یاد او منتشر شد که بیشتر جنبه استفاده تبلیغاتی برای خود این گروه داشت. از جمله آنچه در سایت همبستگی ملی درج شده بود و نیز ویدئویی از مراسم بزرگداشت مرضیه در زمان در گذشت مرضیه در سال 89 در اشرف که در سایت مجاهدین قرار گرفت(که شاید هنوز هم از برداشته نشده باشد، برخلاف آن که باز هم به دلیل یا دلائل نامعلوم، پیام «رهبرمقاومت» به مناسبت کشتار اشرف، که خیلی با تاخیر در آن سایت قرار گرفته بود،خیلی زود برداشته شد). من موقع درگذشت خانم مرضیه در مورد رفتار فرصت طلبانه رهبری مجاهدین در این رویداد نکاتی را یاد آور شده بودم. در سالگرد درگذشت مرضیه، وبلاگ ها یا فیس بوک های بعضی از افراد سابقا عضو یا هوادار محاهدین و شورا نیز مطالبی در مورد مرضیه یا ترانه هایی از او منتشر شد.
اما آنچه در پرده ماند، مساله «اختلافات مرضیه با مجاهدین» بود که آقای دکتر قصیم حدود نیمه تیر ماه، در مطلب کوتاهی که بعد از انتشار بیانیه تفصیلی شورا، در واکنش به انتشار مطالبی از آرشیو مکاتبات و بحثهای شورا که سری بودن آن از طرف مجاهدین نقض شده بود، به آن اشاره کرده بود. او به دست اندرکاران سازمان مجاهدین یاد آور شد که:«... اکنون که دیگر مهر حفاظت از اسناد و نامه ها و .... را خودسرانه و شورا شکنانه از قفل برداشته اند، حالا که درب این آرشیو (و ماده 4 اساسنامه را) خودشان شکسته اند ، پس لطفا صورت جلسه حل اختلاف با خانم مرضیه عزیر را هم منتشر نمایند، صورت جلسه گزارش دیدار با شاملو را و اهانتهای چارواداری نسبت به شاملو را هم منتشر کنند .... تا مردم بدانند چه نوع رفتارهای سیاهی را در نشستها باب کردند». انتشار اطلاعات در زمینه اختلافات خانم مرضیه و «رفتار سیاهی» که چنان که از جمله فوق بر می آید در نشستی با اوشده است، توسط کسانی که خود از دستگاه مدیریت و برنامه ریزی و تشویق «رفتار سیاه در نشستها»، مورد اتهام و فشار بیرحمانه و غیر منصفانه قرار گرفته اند، انتظار به حقی است که به جا آوردن آن هم ادای دینی است به مرضیه ارجمند که نه فریاد رسی داشته و نه دردش را به کسی کفته و متحمل آن رفتار سیاه بوده است و نیز عمل به مسئولیت در برابر مردم و افکار عمومی است. آنچه نگارنده عجالتا بنا بر شینده ها می توانم بگویم این است که مرضیه بزرگ، نسبت به مساله یی شکایتی داشت که مسئولیت آن را متوجه یکی از نفرات(زن) مجاهدین که در خانه او بوده می دانسته و در نشستی به محض بیان این مساله، یک کسی که عنوان «نماینده ...» در شورا را یدک می کشد و «سپید دندان» مو سفید درگاه مسعود و مریم است و حدود یکماه پیش مطلبی در حمله به دو عضو مستعفی شورا نوشته بو در آن پاچه دوسه منتقد دیگر مجاهدین را هم گرفته بود، با لحن بسیار زننده، بانوای بزرگ آواز را مورد اهانت قرار می دهد و او هم در پی این رفتار جلسه را ترک می کند. می توان تصور کرد که از رفتار بیشرمانه آن درنده خوی پست فطرت، چه آوار سنگینی از درد و غم و افسردگی بر روح روان مرضیه بزرگ فرو ریخته بوده است